28 Haziran 2017, Salı
saat: 00:10
pride nedeniyle şehrin her yerine kurulan sahnelerden biri ciddi ciddi odamın içindeydi geçen cumartesi. baya sabah 4e kadar camdan kafamı 1 cm çıkarmam freed from desire diye haykıran ispanyolların bitmeyen coşkusuna istemsizce&biraz da zorla dahil olmama yetiyordu.
çok güzeldi.
sık sık yaşadığım şu upsides&downs olmasa ve hep böyle gülümseyerek yeniden yaşayabilsem keşke biriktirmekte olduğum şu eşsiz anıları.
bazen zorlanıyorum.
zorlandıkça da yazıyorum, biraz içim ferahlıyor.
şu sakinlikten hiç olmadığı kadar uzak geçen 7-8 aydan sonra, içimde bir şeyler bana sesleniyor aslında, "hey, iç huzurunu, dengeni tekrar sağlayabiliyorsun" diyor.
biraz bu huzuru yaşamalıyım, bırakmalıyım kendimi artık.
