12 Şubat 2018, Pazar saat: 00:35 kalbim agrıyor aklıma sen gelince... virusum benim 19 gun sonra geliyorsun, donuyorsun.. seni bekleyemedim. bana seni beklemem icin hicbir sey verememissin bu 5 senede. senin yoklugunda cıldırmamam icin bir tane sıgınabilecegim gercek olan bir an, bir tane guzel an bulamadım be canım... yıktıgın kavramlar, yitirdigim inanclarım beni daha da dibe cekti... iyice kaybettim kendimi... o dipler cekti beni icine... gelecek yoktu bizim icin, sen beni ya gercekten oldurecektin ya da ben gunden gune icimde olmeye devam edecektim. o kisinin sen olmasını o kadar cok istedim ki bilemezsin. zaten artık o kisinin hic var olmadıgını biliyorum. yol arkadası diye bir sey yok bu hayatta sandıgım gibi. bana o kavramı da yitirttin. hayatta oyle bir seyi gercekten yasamayacagımı biliyorum. ve boyle bir beklentim de kalmadı... hala istiyorum, ama olmayacak diye bir seyi istememek dogamda yok. ben biliyorum. asla olmayacal. senle ben asla olmayacagız. bunun icin elimden gelen her seyi yapacagım, yapıyorum da. bir daha seninle yanyana dunyaya bakmamak icin her seyi yapıyorum mumkun olan. cunku canımı senin kadar yakan, beni senin kadar asagı ceken, hırpalayan, kanatan, yok eden hicbir sey yok bu dunyada... yerini hicbir sey tutamaz gercekten. ruh eşim benim. keske seninle kacıp gidip bambaska insanlar olarak birlikte yasayabilseydik. sonsuza kadar. kafalarda bulussak kafalarımızda kaybolsak, tekrar birlikte yansak yansak yansak yansak... birbirimizin kafasını yaksak, kendimizi belalara soksak, diplerde yasasak, olsek ama sonra dogsak bir daha reset atsak. sonsuzlukta, hiclikte.... butun bu yasadıklarımız gercek olsa.. cıldırdım evet kafayı yedim. ama senin dedigin gibi yemedim. sevgisizlikten, sefkatsizlikten, mutsuzluktan, yalnızlıktan, hırpalanmaktan, onemsenmemekten, kullanılmaktan, istismar edilmekten, yıllarca ... sen de biliyorsun benim yegane virusum... bunların hepsi yasandı, hatta yazamadıgım kadar hepsi... bunlara tutanamadım iste sen yokken... bunlar beni dibe cektikce cekti... kafamdaki gibi biri olsaydın ne kadar guzel olurdu her sey... beni gercekten sevebilseydin, ya da asık olabilseydin. seninle konusmayı cok ozledim, yanında durmayı, yanmayı... ah canım benim guzel ruhu pis aklının icine hapsolmus canım ruhum... keske senden kurtulmam gerekmeseydi... seni omrum boyunca ozlemekten korkuyorum... her aklıma geldiginde gozlerimin dolmasından korkuyorum... seni hep sevmekten cok korkuyorum... bir yer var biliyorum, orda bir gun bulusucaz seninle, ne sen bileceksin orada oldugunu ne de ben bilecegim ne de zaman... ama ikimiz de orada olacagız zamandan kendimizden gizlice.... dokunamayak orada kimse bize, biz de birbirimize, icmeden hicbir sey birbirimizle yanacagız... pamuk ipliğiyle baglıyken hayata, kopmamak icin birbirimize tutacagız kendimizi en dısındayken hayatın en icinde bulusucaz seninle habersizce kendimizi kaybettigimizde sıgınacagız ozlemle aklımızdaki golgelerimize... bekliyorum sadece her seyin benim olacago veya her seyi kaybedecegim gunu... cunku biz orta yollarda var olamayız seninle uclar dururken... peki yeterince bensiz kalırsan, sen var olabilir misin benle her seyi kaybettigimde? olmazsın, bu yuzden bekleyemedim seni ruhum. bu yuzden vazgectim. sadece bu yuzden... saat: 00:59 soundcloud.com/max-cooper/adrift-featuring-kathrin yaz