20 Nisan 2018, Cuma
saat: 21:12
Bir parça kuru toprakta hayata doğdum.
Gönlümü pervasız önüne serdim ve
Son kez açan bir yediverendim,
Yokluğunda soldum.
Tüm benliğimle kendimi sana bahşettim,
Sandın mı ki acılar içinde kül oldum?
Bilmez misin insan ateşinde pişer acıların.
Tıpkı gittiğinde harlanan bir alev.
Velev ki, kaldın.
Sebebi sen mi olacaktın,
Bu açan ilkbaharın?
Sandım ki, ben senden ibaret.
Bu, toprağa nasıl bir ihanet.
Ben doğdum, büyüdüm, soldum.
Sen olsan da, olmasan da.
Ne farkettirirdi varlığın.
Yokluğunla neyledin?
Güneş yeniden doğmayacak mıydı?
Yıktı mı gidişin gökyüzünü?
İnsan acıdan yeniden doğar,
Acıyla, hayatını renklere boyardı.
Yaşadım en derinini,
En güzelini kahırların.
Sebebi sen değilsin, inan.
Ben yine severdim başkasını.
Hayata toprakla geldim,
Toprağa gideceğim.
Bir fiyakalı söz olacak mezar taşımda.
Geldim, sevdim, yenildim..
