11 Haziran 2018, Pazartesi
saat: 17:54
Mavi insanı kaybettik,
Ülke genelinde tanınmamış olsa da memleketim Kuşadası'nda herkesin sayıp sevdiği, sanatla haşır neşir, pozitif bir kişiliğe sahipti Mustafa Veli.
Benim kendisi ile tanışmam ise sanat etkinliklerinden ziyade sokağa dayanır. Bilirsiniz küçük yerlerde iletişim kuvvetlidir. Birbirlerini tanımayan insanların samimiyet kazanmaları an meselesidir. Çünkü o kentin sokakları ve yüzleri bellidir.
Hayatım boyunca gürültülü ortamlardan ve karmaşadan uzak kalmayı tercih ettim. Sabahları toprak ve çiçek kokularıyla güne başlamak, akşamları sahil kenarında güzelim deniz kokusuyla güneşi batırırken zihni dinlendirmek daima iyi hissettirdi bana. Yine böyle bir akşamda kadim dostum Çağlar ile sahilde güneşi batırıp ülkeyi kurtarırken Mustafa Veli'yi farkettik. Genelde yürüyüş esnasında bankta otururken görürdüm kendisini. Bu sefer yat limanı tarafındaki büyük okaliptus ağacının altında manzaranın tadını çıkarıyor, belki de yeni yazacağı şiirlerini düşlüyordu. Merhabalaşmamızla birlikte 4 saat kadar lafladık, güldük, eğlendik.
"Mekanlarda oturmayı sevmiyorum, bazen arkadaşları kıramayıp davete icabet ediyorum. Benim mekanım sokak, buranın adı Okaliptus Kafe olsun ara sıra gelelim laflayalım Emreciğim" dedi. Düşüncesini onayladık.
"Gün gelecek burada da rahat oturamayacağız" dememin üzerinden sadece 2 sene geçmişti ki SETUR'a bağlı kafeler ve mağazalar bizim ağacın havasını bitirdi.
Güzellikler tükendikçe bizler de birer birer tükeniyoruz.
Dostluğun için teşekkürler mavi insan, yeni mekanında huzur diliyorum...
