09 Temmuz 2018, Pazartesi
saat: 11:33
Bazı pazartesiler (ki çocukken pazarları haftanın en erken yatırıldığımız günleriydi - nedense- böylece akşamdan hayal kurmak için fazla vakit olurdu ve ben. tam. bir. hayalperesttim.) özlemle uyanıyorum. Muhtemelen akşamdan eskileri düşünüyor, pazar sevimsizliğini ve rahatlığını aynı bünyede barındıran anılarımı kurcalıyorum. Tabii ki kurduğum hayallerden sevimsizlik kısmını çıkarıyor ve sadece mutlulukları tutarak anları yeniden yaşıyorum. Sonra pazartesi oluyor ve ben gerçek bir burnumda tütme hissiyle uyanıyorum. Kokluyorum, duyuyorum, çok az görüyorum.
Artık başka bir hayat yaşadığım için arınmam gerekiyor fakat. Aceleyle mutsuz anları ön koltuklara çağırıyor dolayısıyla beynimi konsept olarak senden arındırmaya çalışıyorum.
Bazı pazartesiler gerçek hayatım sabah saat 10'da başlıyor. Önceki 2 saat en sevdiğin bardakta kahveni içmek ve sonra atıp yere kırmak gibi. Ve bardak sihirli gibi. Dönüp dolaşıp yapışıp tutunup dolaba geri dönen. Üzerine uzay ve robot çizdiğim. Sonsuz.
