12 Temmuz 2018, Çarşamba
saat: 03:07
Biri benden özür dilediginde hatasini anladigini dusunurum, cunku ozur dilemek kolay degildir. Bu yuzden hemen affederim. Ayni bakisacisiyla ben ozur diledigimde de konunun kapanmasini bekliyorum. Boyle olmayip sanki babasini oldurmusum gibi nefret dolu bakislarla karsilasinca, saatlerce surat asilinca deliriyorum. Bir de cok salakca biliyorum ama, hep toplum bilincaltina isledi bunlari, hani erkek adim atar, kadin kendini naza ceker gibi gibi seyler.. “Sarilmicak misin” dedigimde “ciks” tepkisiyle karsilasinca DE-LI-RI-YO-RUMMM! Ulan ben sana bunu sorarak gururu falan hice saymisim, yelkenleri indirmisim, hani ben sormadan yapman lazim da, sormama ragmen hayir denince gercekten kuduruyorum. Sinirden uyuyamiyorum simdi. Bir guzel soz, bakis, bir kucuk jest. Hicbiri yok. Okuz gibi yasayip gidiyoruz. Bence evlilik cok gereksiz bir sey. Play station alin oynayin, yeterli.
