20 Eylül 2018, Perşembe
saat: 23:49
sosyal medya (buna niye böyle diyoruz hala bilmiyorum) asla ve asla görmek isteyeceğim şeylerle dolu değil. biraz gitmek isteyip gidemediğim ve biraz da gidip nostalji yaptığım yerlerle dolu ama suratlar kesinlikle yanlış. ancak her seferinde bir umutla bakınıyorum ve sanki bi nebze rahatsız edici bi hal almaya başladı gibi. öte yandan bu duruma takılıyor olmak da oldukça standart bir şey olsa da canımı sıkıyor. bir süredir sağlıklı olan kalp atışlarım biraz seyrinden çıkıyor gibi ve bu başa çıkmam gereken bir şey mi bilemiyorum. e yaşayalım görelim naifliğinden de biraz uzak yaşıyorum bir süredir. sınırlarım ve kalıplarım var. kendimi buralarda dizginliyor olmak sağaltıcı ama sabahları okula gitmemek için karnım ağrıyor ve akşamları eve dönmek istemiyorum yedi yaş hallerimi geçersek hala hayallerimde bu kalıpların hiç olmadığı bir hayatta da mutlu kalabiliyorum. sonra her sabah uyandığım hayat biraz yanlış geliyor ve zaten bu hale nasıl geldiğini dahi bilmiyorum. yangınlar ve depremler oldu, girdim bir sığınağa, her şey bitti, ama çıkamıyorum girdiğim yerden. öte yandan çıktığım an her şey muhtemelen başıma yıkılacak ama durduğum yerden de dışarısı çok güzel görünüyor.
