22 Eylül 2018, Cuma
saat: 02:43
Ağır bir nezle atlattım sayılır yine ( biz küçükken nezle dediğin şey sadece hapşıran ibaretti)... Koca bir antibiyotik bitirdim hala boğazım arada bir yokluyor.
Tarihe not düşelim; gitmesini en çok istediğim 3 kişi yakında basıp gidiyor diye öğrendim. O kadar gitmeyeceklerine inanmışım ki, gittiklerini görene kadar nefes bile alamıyorum. Zaten gidene kadar her saniyemi işkenceye çevirmeye yemin etmiş gibiler. Hayatımda kötü insan tanıma kotamı umarım bu pisliklerle tamamlamışımdır.
Yeni evin yanındaki caddenin tek harabe binası bu sabah yıkılmış.
Sevgili bu akşam ilk kez yorgunluğum konusunda söylenmek yerine bana saygı göstermeyi tercih etti (yıldızlı bonuslarımı da kaptı). Bir süre görüşmesek (en azından bu sebepten) ölmeyeceğimiz konusunda anlaştık sanırım.
Kuzuya doğum günü planlarına da başlamak istiyorum bir yandan. Spiderman'den sanırım bir süre daha bıkmayacak. Gerçi bu şiddet içerikli pislik film ve oyunlardan dikkatini nasıl çevirebileceğim konusunda fikir üretmeye çalışıyorum.
Hayat epey acayipleşti bir de sanki. Hem güzelleşir gibi oluyor, hem de tadı mı eksilip duruyor ne...
