18 Kasım 2018, Pazar
saat: 18:11
17 Kasım 2018 bütünüyle benimle hareket eden bir uzva dönüşsün istiyorum. Olmasaydı, şimdi olduğumdan başka bir insan olacağıma göre, bundan sonra böyle kalabilmek adına, bu anıyı kaybetmeyi göze alamam. Üzerimde taşıyorum her şeyi. Nefesimin yetmesi için daha derin çekmem gerekiyormuş gibi. Ama bu zorlayıcı olmaktan çok, yaşıyor olduğumu daha çok hissettiren bir durum. Neyse.
Nekropsi inanılmaz bir deneyimdi. Şey gibi. Neden “canlı” müzik dendiğini tam olarak anlamamı sağlamış ya da bana bu konuda yeni kapılar açmış gibi. Ve bu esasında böyle basit bir cümleyken, verdiği etki bahar kadar tazeleyici. Üstelik her sene gelmeyen bir bahar gibi. Kaç kere geleceğini bilmediğim bir bahar gibi. Üzülsen mi sevinsen miden çok, sakın ama sakın unutma durumu. Ölürken bile buraya tutunabilirsin gibi.
Sayılar ve ışıklar beni benden aldı, sıklıkla ağzımı kapatamadığımı fark ettim.
Eve döndükten sonra da kapatmadım ağzımı.
Yakınlık beni sakinleştiriyor. Ne kadar yakındaysan, kalbim o kadar ritminde kalıyor. Hızlı olabilir, fakat tutarlı.
Yorgunum. Ağrıyan her kemiğimin dediği bir şey var. Dinliyorum. Bunları da yakınlık kabilinden, iz olarak görüp, idare ediyorum. Sonrası zaten malum. Bu bahar tekrar gelir mi? Ne zaman? Kaç kere? Öyle olmak zorunda mı sanki? Ha bilemez miyiz? Susar ve bekleriz o halde. Sevgi, kan ve ter içinde.
