28 Ocak 2019, Pazartesi
saat: 04:12
Bazen o kadar çok korkuyorum ki.. Susmak istiyorum. Her zaman yaptığım gibi yapmak.. Susmak.. Öylece üzerimi örtüp avuçlarımdakini izlemek.. Evet oluyor hep oluyor hep kaybetmiş gibi hissediyorum hep susuyorum hep kaçmak istiyorum.. Yoruluyorum. Aslında bu kadar çabasız kalıp neden yorulduğumu dahi anlayamadan yoruluyorum. Kaçtıklarımdan yoruluyorum. Kendimden yoruluyorum. Sonra yine susuyorum sessiz sedasız ağlıyorum kimse farketmiyor ne hissettiğimi ne düşündüğümü ne kadar zor durumda olduğumu ne kadar kahrolduğumu ve tüm bunlara rağmen kolumu dahi kımıldatmadan hergün biraz daha büyüyen bir korkuyla nasıl yaşadığımı kimse farketmiyor!
Ben bu sessiz kaosa direnemiyorum artık. Herşeyin daha kötü olmasından kendime yaptığım şeyi herkese yapmaktan herkesin gözünde görmekten korkuyorum. Canlarının acımasından korkuyorum. Bana hayal kırıklığıyla bakmalarından korkuyorum... Elimi bırakmalarından.. Yatağıma sessizce girip ağlamaktan, sessizce uyanmaktan, sessizce biraz daha ölmekten çok korkuyorum...
Kendimden korkuyorum. Ben bu kaosa artık direnemiyorum...
Sonra dönüp soruyorum; “bu hikayeyi sen yazmadın mı?’
Ben yazdım. Her satırını, her virgülünü, bazen her noktasını. Evet benim hepsi benim hepsini ben yaptım ne yaşıyorsam benim eserim ne hissediyorsam benim sonucum ve ne olacaksa benim sonum. Evet ben aldattım birçok insanı aldattım. Birçok insana yalan söyledim. Evet ben haketmediğim bir yerde duruyorum. Birçok hata yaptım bazı hatalarım yanlışa dönüştürdüm çok kez sıkıştım çok kez zor durumda kaldım çok kez kalbim sıkışarak uyudum. Evet ben aldattım. Evet koca bir yalan söyledim evet ihanet ettim. Evet ben çok ama çok hadsiz şeyler yaptım. Hepsi için bana inanan tüm herkesten özür dilemeye cesaret dahi edemeyecek kadar korkar hale gelecek kadar yazık ettim... Ve tüm bunları koca bir ‘hiç’ için yaptım.. Geriye koca bir boşluğun kaldığını görüp daha çok ezilmek için. Hergün kahrolduğumu görmek için yaptım. EVET BEN YALAN SÖYLEDİM! ALDATTIM! Şimdi yine kendimi çare aramaya çalışırken buluyorum. Deliye dönmüş bir halde ne yapacağımı düşünürken. Koca bir hiçken buluyorum kendimi.. Kendime yaptıklarımın altında ezilerek boğuluyorum her gece.. Olacaklardan korkarak boğuluyorum.. O kadar derinlere susmak istiyorum ki.. Kaybolmak istiyorum.. Mutlu olmak istiyorum.. Kimse üzülmesin kimse bana öyle bakmasın istiyorum.. Unutmak istiyorum unutturmak.. Başarmak. Yapmak. Sonunda yapmak. Ve kurtulmak.
