05 Şubat 2019, Salı
saat: 18:12
Kırşehirdeydim geçen hafta sonu. Uzun bir süreden sonra ilk defa gittim. Bundan 10 yıl önce giderken çok heyecanla giderdim Kırşehire :)... Şimdiki gidişim iş içindi bir arsa konusu var kentsel dönüşüm vs olur mu diye burada yaşayan bir abi gidip görelim gezelim dedi bende tamam dedim. Farklı bir havası var Kırşehir in anlam veremediğim beni hüzünlendirir hep. Bundan 5 6 yıl önce bir akşam vakti Yozgat tan Konya ya geçerken yemek yemek için durmuştum en son, o zaman da aynı duyguları yaşadığım doğrudur :). Gidip baktığımız yerinde onun mahallesinde olması evlerinin önünden geçmemiz filan da etkiledi sanırım. İki gündür bir tuhafım ama belli etmiyorum. Aslına bakarsan halen bir şekilde içimde bir yerlerde yaşıyorum sanırım ben onu... Bunun ondan sonra yaşadığım hiç bir şeyle alakası yok ve bundan onun hiç haberi yok. Sorarsan merak etmiyor değilim arada yazıyorum ama cevap vermiyor hatta aramak filan istiyorum fakat çok değiştik artık çok sular geçti köprüler yıkıldı yeniden yapıldı imar affı dahi geldi ama bir şey var içimde işte o hiç değişmiyor. Anlam veremediğim bir konu bu... Yaşanmamışlıklar mı yoksa yaşanmış olan şeyleri çok mu benimsemekten mi yada kendimi birisine ait hissettiğimi düşündüğüm zaman cevabını onda bulmam mı hiç bilmiyorum... Benle onu tanıyan kimse kalmadı etrafımda, birileri olsa da dert yansam mezardakilerin de dili yok sana cevap vermiyorlar yapacak bir şey yok... Korkum şu ömrümce ben bunu bu şekilde yasak bir yayın gibi içimde bir köşede saklayacak mıyım? Tamam da bu ihanet değil mi? Gerçekten uzun zamandır itiraf etmeye çalışıyorum kendimce ama susuyorum. Kendi iç dünyamda çatışma halindeyim sürekli yardıma da ihtiyacım yok çünkü onun ordan gitmesini istemiyorum. Nedense o benim en güzel zamanlarımı anımsatıyor bana güldüğüm eğlendiğim farklı şeyler öğrendiğim çabaladığımı okuduğum araştırdığım ne bileyim kendime değer verdiğim... Rütinleri olan ve bu rütinleri hiç bir zaman yapmacık olmayan filan falan... Beni üzmüş olması benim onu hayal kırıklığına uğratmış olmam filan... Bana söylediği övgü dolu sözler özellikle ayrıldıktan sonraki dönemdeki çok nadir ama öz konuşmalarımız... Kısacası ve işin özü o hep farklıydı ve farklı kalacak ve ben ölünceye kadarda içimde bir yerlerde onu yaşatacağım...
Kimse bilmeden kimse duymadan...
