08 Şubat 2019, Cuma
saat: 02:14
Ne zaman buraya dönsem, hep bi yalnızlık hali. Dönüp dolaşıp hep bir şeyler temize çekiliyormuş hissi.
Çok temiz başlangıç yapmama çok az kaldı. Sanırım yaklaşık 33 yıl sonra ilk kez sıfırdan başlama şansına sahibim.
Mutlu edemiyorsam ve mutlu olamıyorsam, bunu sürdürmek zorunda da değilsem, o zaman neden sürdürmeliyim ki? Herkesin acısı kendine elbette ama ben kimsenin günah keçisi olmak için bu yaşıma kadar tonlarca yük kaldırmadım. Benim ağırlıklarım beni zaten asfalta gömerken, yerin 3 kat altına inmek istemiyorum. Bunu kimse için yapamam ya da şöyle diyeyim bunu kimse için ölene kadar yapamam. Bütün limitlerim zorlandı banu tarafından ve sanırım ilk kez bu kadar keskin bir dönüş içerisindeyim.
Babam kocaeli’nin bir ufak kasabasına yerleşiyor, onu taşımakla meşgulüm son 1 haftadır. Sonrasında kaş’a gidip oradaki evin tapusuyla ilgili işlemleri başlatıp evin üst katına ekleme yaptırıcam seçimler gelmeden. Bu esnada banu ya gana’da, ya katar’da ya da umman’da olacaktır ki bizim ruhende ayrılık sürecimiz başlamış olacaktır. Umarım farkına varır bu hayatta değerli olan şeyin aslen sevgi olduğunun ama acısı o kadar büyük ki, herhangi bir şeyin farkına varabilecek yetide gibi gözükmüyor önümüzdeki aylar belki de yıllar boyunca. O yüzden sanırım yeni bir sayfa açmak için hazırlıklarımı yapmalıyım, çünkü geride kalan sayfalar için yeterince kanımı akıttım.
