20 Ağustos 2019, Salı
saat: 14:43
Artık eskisi gibi derin filmler, derin yazılar peşinde koşturmuyor olmamı hem üzüntüyle, hem de tatminden uzak bir mutlulukla karşılıyorum.
Elbette artık pek çok metayı, zekadan uzak eğlence seviyesine indirgeyip tüketiyor olmanın hafifletici bir etkisi var. Bu etki, mental olarak tatmin olmamı engelleyen bir çamur birikintisine saplanıp kalmamı sağlıyor.
Elbette, tanıdıklarımla yaptığım sohbetlerde mini mini düşünsel uyarılarla keyifleniyor olsam da, entelektüel olarak işte budur dediğim bir karşılığı olmuyor.
Şu an için hayatımda mutlu olmadığım şeylerin en başında bunun gelmesi; derdine sokuyum'cu bir anlayışa kapı aralıyor.
Ha bir de çadırımı alıp, dünyayı gezemiyor olmaya neden olan ve toplumsal beklentilerle şekillenmiş cesaretsizlikten memnun değilim, ama bunun için ayrı güncük yazılır.
"You make me feel like an American dreamer.
White picket fence, I'll put a rock on your finger"
