23 Ağustos 2019, Cuma
saat: 20:26
Yalnızım, içimde oturtmaya çalıştığım bazı aydınlanmalar var.
Yapbozun parçaları yerlerine birbir oturuyor. Yıllar oldu her an yeni birşeylerin farkına varıyorum her gün yeni kelimeler yeni cümleler dolanıp duruyor içimde. Üzerimden tonlarca yük kalktı ama. Çok rahat ve güçlüyüm şimdi. Kendi içimdeki gücün farkına varmam geç oldu ama oldu.
Suçlanmaktan korkmuyorum
Herşeye yetmek zorunda değilim
Sınırlarımı biliyorum
Ne istemediğimi de
Ne istediğimi de
Yoğun kurban enerjimi üzerimden çıkarıp "sevgi dolu" tşirtü giydim
Zorbalıklarımın farkındayım
Bana uygulananların da
Kimsenin ne kahramanıyım ne de kurtarıcısı
Güzel gözlü kendimin en besleyici ebeveyniyim
Meraklı bir çocuk
Sağlıklı bir yetişkin
Kolay değil bu döngüyü kırmak ama çoğu gitti azı kaldı
Biraz yalnız kalmaya
Bol telkine
Civanperçemi çayına
Adaçayı kokusuna
Opal bilekliğime
Ve en sevdiğim o sese ihtiyacım var
Kendimi bulup anlayıp isimlendirip çözüme ulaştırmak için sıtkım sıyrıldı
Kaç yıl oldu bilmem
5-6 mı?
Deli kız olmak çılgın çocuk yanım çok hoşuma gidiyor
Koşmak
Varmak
Daha fazla anne olunca daha az mı çılgın olunuyor acaba
Bilmem ki, bir sonraki durak neresi
Yazmayı
Yazarken ağlamayı özledim
Şimdi daha çok okuyorum
Okuyup yazmak tam da benim işim
Hele ki ağlamak olmasa
Pınarlarım çalışıyor
Esmerliğe esmerlik kattık
Kilolar aynı
İç değişti çok değişti
Daha güçlü daha sakin ve dingin
Bu yolculuk bakalım ne zaman...
