06 Ekim 2019, Cumartesi
saat: 04:07
Çokkk uzun zamandır ağlamıyordum ve çokkk uzun zamandır insana ait duyguları kaybetmiş gibi yaşıyordum sanırım. Robot gibi sürekli gülerek ama neye güldüğü bile bilmeden gülerek dolaşıyordum ortalıkta. Sanırım kendimi kamufle etme yöntemimdi gülmek, En son iş arkadaşım aha geldi ve gene gülüyor niye sürekli gülerek dolaşıyorsun deyince bende bir aydınlanma oldu. Dua et ki sürekli gülüyorum ağlamaya başlarsam beni kimse susturamaz burda dedim ki öyle.
Fark ettim ki çokkk uzun zamandır ağlamıyordum ta ki çokkkkk uzaklardan gelince gördüğüm ablama canıma kanıma kadar. Bir an fark ettim bende insanım aslında benimde istemesem de duygularım var diye. Ayrıca ben doğdumgünlerimi pek sevmem bir an önce bitsin diye beklerim bütün ilginin bende olması beni tedirgin eder. Ama gerçekten bende bir insanım ve sanırım sene de bir kere de olsa buna ihtiyacım var. Muhteşem ötesi eğlendiğim bir gecenin arkasından tekrar ağlama ihtiyacı duyuyorum. İnsanoğlu ya da kısaca ben gerçekten mutlu olduğunda ağlıyormuş, 40 yaşıma yol alırken bunu öğreniyorum ve bu sarhoş ve mutlu kafa ile huzurdan başka bir dileğim olmadığını yazılı tekrar beyan ediyorum. Bazen sadece söylemek yetmiyor sanırım bir yerlerde yazılı da olsun :)
saat: 04:07
Çokkk uzun zamandır ağlamıyordum ve çokkk uzun zamandır insana ait duyguları kaybetmiş gibi yaşıyordum sanırım. Robot gibi sürekli gülerek ama neye güldüğü bile bilmeden gülerek dolaşıyordum ortalıkta. Sanırım kendimi kamufle etme yöntemimdi gülmek, En son iş arkadaşım aha geldi ve gene gülüyor niye sürekli gülerek dolaşıyorsun deyince bende bir aydınlanma oldu. Dua et ki sürekli gülüyorum ağlamaya başlarsam beni kimse susturamaz burda dedim ki öyle.
Fark ettim ki çokkk uzun zamandır ağlamıyordum ta ki çokkkkk uzaklardan gelince gördüğüm ablama canıma kanıma kadar. Bir an fark ettim bende insanım aslında benimde istemesem de duygularım var diye. Ayrıca ben doğdumgünlerimi pek sevmem bir an önce bitsin diye beklerim bütün ilginin bende olması beni tedirgin eder. Ama gerçekten bende bir insanım ve sanırım sene de bir kere de olsa buna ihtiyacım var. Muhteşem ötesi eğlendiğim bir gecenin arkasından tekrar ağlama ihtiyacı duyuyorum. İnsanoğlu ya da kısaca ben gerçekten mutlu olduğunda ağlıyormuş, 40 yaşıma yol alırken bunu öğreniyorum ve bu sarhoş ve mutlu kafa ile huzurdan başka bir dileğim olmadığını yazılı tekrar beyan ediyorum. Bazen sadece söylemek yetmiyor sanırım bir yerlerde yazılı da olsun :)
