09 Ekim 2019, Çarşamba
saat: 12:02
Tam 6 ay once korkunc bir 3 gun yasaım. Ayrılmak üzere ve ayrılmaya çalıştığım birinden hamile kaldığımı öğrendin . Icimde beni öldürecek bir saatli bomba taşımak gibiydi. Oyle bir panik 3 hafta tamamlanmıştı ki kesinlikle istemediğime karar verdim. Daha geç olsaydı asla yapamazdım... Daha hiç bir oluşum olmadığı için varolmasına izin vermemeye karar verdim. Ben kimdim ki ama nefret ettiğim bir babası oldugunda babasız bir şekilde varoluşa getirmek ne kadar çelişkili ve onun için ne zor bir durumdur diye duşundum. Sonr hep düşündüm ne korkunç bir duyguydu ne buyuk travmaydı o 3 gun. Adam aptal bir çocuk gibi istiyordu bebeği ama ben bunun da ilişkinin devamı için bir oyun olduğunu biliyordum. Bir hayat sorumluluktur ve onun bunu alacak ne ruhsal ne zihinsel ne de ekonomik bir tarafı yoktu. Yaptığıma kalıp aramıyorum elbet ama bu bana birşey ögretti karnımda bir can taşıyamayacağımı... bu duygunun bana ne korkunç hisler yaşattığını. O gundür ve hatta çocukluğumdan beri aklımda evlat edinmek... bekliyorum o anı bekliyorum... Hayatımda kimse olsun veya olmasın sevgi vermek ve yeşertmek istiyorum... Sorumluluk almak zor elbet ama bir zombi gibi hiçbir şey yapmadan da bu dunyadan gitmek istemiyorum... bu nasıl olacak hiçbir fikrim yok ama uzun zamandır zihnimi be kalbimi ona hazırlıyorum. Hayatın bana getireceği çocuğa....
