08 Kasım 2019, Cuma
saat: 10:14
Yok olmak en büyük sorunu sanıyor insanoğlu.
Oysa en büyük sorun var olduğunu unutmak.
Çünkü kafası ya geçmişte, ya gelecekte.
Yani zaten olmadığı bir yerde.
Birazcık an'a gelebilse görebilecek.
Tam bu anda hiçbir şeysiz ve hiç kimsesiz de var olduğunu.
Geçmişte kendini tanımladığı şeyleri BEN sanıp,
Gelecekte bunları kaybetmemek için çok yüksek endişe duyuyor.
Oysa sen AN'da olduğun kadarsın.
Tüm tanımların üstündesin.
Var olman için ne bir isme, ne bir insana, ne bir işe, ne bir deneyime, ne de gelecek korkusuna ihtiyacın var.
Ben Şu'yum dediğim hiçbir şey değilsin.
Bunu görebilir misin?
Tanrının huzuru tam da orada yatmakta.
Bu demek değil ki tüm hayatı bırak.
Hayır ne yapıyorsan yap ama tanımlara, anılara, kişilere, işlere, deneyimlere bağlama sakın o güzel varlığını...Sakın bir hikayeye bağlama kendini.
Sen Şu'anda dünyaya gelmiş gibisin.
Sana öğretildiği koşullara bağlı değil senin var olman.
Tüm geçmişi ve geleceği bırakırsan toplumda yer edinemeyeceğini düşündürürler sana... Oysa sen bunu, bu evrende de var olamayacağın düşüncesi ile karıştırırsın.
Ve sonra "Var olmak için" bir sonraki ilişkiye, daha iyi bir işe, daha çok paraya, daha çok kadına, daha çok adama, daha iyi bir tatile, daha iyi kıyafetlere, daha iyi olduğunu düşündüğün ne varsa ona sarılıp durursun. Ve bunu yaptığın içinde bir zaman gelir -varlığını hissedemediğinden- sürekli tatminsiz ve mutsuz hissedersin kendini... Hatta yeri gelir O sarıldığın şeyler elinden gider birer birer, tutunduğun her şey çıkar hayatından...işte o zaman "yok oluyormuş gibi hissediyorum kendimi" dersin. Ama bak bakalım yok oldun mu şimdiye kadar neler neler yaşadın?
Sarılacak tek gerçek SEN sindir. Asla yok edilemeyecek olan. Geri kalan her şey bu gezegendeki ziyaretindeki oyuncaklar. Sana oynama demiyorum ama kendini Onlarla var etmekten vazgeç.
Sen varsın. Tam karşımdasın. Biraz rahatlar mısın?
