14 Kasım 2019, Perşembe
saat: 11:49
Ben yine başladım hayatımı sorgulamaya..
İşimden hallice memnunum..
Ailede ise sağlık varsa her şey yolunda demektir..
Sanki bir şey eksik ve ben kendi ruhumda bu eksikliği dolduramıyorum.. İçimde kalan mesela Edebiyat öğretmeni olamayışım ki kendi hatam değil babamın tercihlerimi baskı altına almasından içimde dolmayan bir boşluk hissi var..
Sürekli yazma isteği.. İnsanların hayatına dokunan bir kitap yazmak istiyorum. Ama sorsana bunun için ne yapıyorsun? Bir yerden başladın mı? Hayır günce tembel biri değilim. Çocuk olduktan sonra inan kaşımı alacak vakit ayıramıyorum kendime. Uykularım bile yetmiyor. Bazı annelerin şu an geçecek merak etme dediğini duyar gibiyim.. Geçecek evet büyüyecek ama yoğunluk, koşturmaca, kendine zaman ayıramama yine devam edecek, ediyor! Yaşamasam da etrafta görüyorum.. Büyüdükçe başka dertler çıkıyor.. Çocuktan şikayetçi değilim sonuçta ben istedim, çok şükür ki doğmuş. Her gece uyuduğunda şükrediyorum. Yalnızca belki de doğduğumuz coğrafya itibariyle kadının yükünün çok ağır olduğunu, hep kendisinden önce başkalarını düşünmek zorunda olduğunundan bahsediyorum..
Böyle işte..
