08 Aralık 2019, Cumartesi
saat: 02:53
hepimiz yasadigimiz olaylarin sonucunda belirli yerlere geliyoruz. belirli seyler dusunup, belirli kararlar alip ona gore kendimize yol ciziyoruz.
bu hepimiz icin gecerli gercekten. nasil bir yol cizecegimiz de o zamana kadar yasadiklarimiz, bilgilerimiz, zeka seviyemiz de iliskili.
zor zamanlar gecirdim. ailevi olarak, arkadaslarimdan gorduklerimle. bunlari her yasayan kafayi yer miydi? hayir. bircok insan yiyebilirdi, ama herkes yemezdi. ben yemedim.
olaylar beni oldurmedi, ve guclendim.
bu benim gorevim zaten. ovunmuyorum. cunku guclenebilmem icin bana guc veren insanlar da vardi. yani nasil bazi durumlarda sanssizsam eger, ayni sekilde sansli oldugum durumlar da beni kurtarmaya yardim etti.
benim cabam yok mu? var. iste bu yuzden de bazen gurur duyuyorum.
ancak en kotu cocuklugu, en kotu ve en sanssiz donemleri gecirmedim. bundan eminim.
ancak bu benim gosterdigim basariyi golgelememeli. hepimiz elimizdeki kartlarla oynuyoruz. bu kartlari biz secmedik, dagitildi. bunlarla ilgili dusunmek yerine bu kartlarla oynayabilecegimiz en iyi hayati secmeliyiz. bu cok onemli. buraya dikkat edelim.
o yuzden mizmizlanmak ya da boburlenmek bir ise yaramiyor. kartlar bitmedi, surekli yeniden dagitiliyor. surekli en iyi karari alabilmek icin cabalamak lazim. mizmizlanarak kaybedilen bi zaman var ve bu zamanlar geri gelmiyor.
--
bazi durumlarda kendimi baska seylerle kiyaslamaya basliyorum. yaptigim seyler normal degilmis gibi geliyor. olmayabilir. normal olmak zorunda degil.
her normal dagilimin uc noktalari vardir. bu uc noktalar olmak zorundadir. ve eger her konuda normal olmadigimizi dusunuyorsak neden bazi seylerde normal olalim ki? bu da mantikli.
bazi seyleri unutuyorum ve kafamdan siliyorum belki. bunlardan rahatsizlik duymuyorum. sadece normal gelmiyor. ondan sonra etrafimdaki normal gelen insanlarla kendimi kiyaslayip, kendime neden boyleyim diye soruyorum. ben bolyeiym iste, burada soru sormaya gerek yok aslinda. kendimizi neden sorguluyoruz ki?
soyledigim mantikli degil mi? kendimizi neden sorguluyoruz. kotu bi insan degilsek eger, kime ne? onemli olan kendi hayatimiz.
eger binanin temeli saglam olmazsa, bina saglam olmazsa icinde oturanlar da garantide degildir. bina biziz, biz saglam olmaliyiz ki bizimle beraber olanlar ve bize guvenenler de saglam kalabilsinler. en azindan onlarin single point of failure u biz olmamaliyiz.
--
zamanla bana aci veren ve o bahsettigim life is suffering mevzularini yasamami saglayan insanlari beynimde affedebildim. cunku 1- beni daha guclu yaptilar, ve 2- ben onlar degilim. onlar gibi kendime (onlara) kotuluk yapamam. onemli olan kime kotuluk yaptiginiz degil, onu yapiyor olmanizdir. onu yapabiliyor olmanizdir.
dusundum ve dedim ki kotu insan zaten cehennemde yasiyor. zaten aci icinde. mutlu gozukuyor olabilr, zevk aliyor olablir ama degil. aslinda hasta. ruhu bozulmus. onlarin bi tedavisi bile yok belki. baskalarina zarar vermelerini engellemek icin cabalamak da beyhude. cunku bunu yaparken biz kendimiz baskalarina yapabilecegimiz iyiligi erteliyoruz.
eger kotu gucler varsa, biz kotu gucleri duzelten olmak yerine onlarin yaptiginin tam tersini yaparak iyi gucler olmaya calisabiliriz. artik bunu dusunuyorum. o insanlar kaybolmuslar. belki aralarinda kurtarilabilecek olanlar vardir ama, biz eger elimizden geleni yaparsak zaten kotuluk yapacak insan bulamamalari gerekir teorik olarak konusursak.
hepsini tam affedemedim. ancak onlarin da boyle olmalarinin nedenleri var. mesrulastirmiyorum. ancak bizim yapabilecegimiz sey uzak durmak.
boyle insanlar gordugunuzde onlari duzeltmeye calismayin, mumkunse kacin oradan. eger kendiniz bazi seyleri net cozduugnuzu dusunuyorsaniz o zaman durun ve savasin. cunku eger cozduyseniz bu isleri o zaman o yaptiklarinin sizi etkileme sansi dusuk.
hayat aci. gercekten ve gercek. o yuzden artik bunu kabullenmeli, gereksiz sorular sormayi birakmali ve yasamaliyiz.
--
tum bunlarin yaninda, yasam icin kendimize kurallar koymaliyiz.. aah ne kadar cok sey var yine yazacak, ama kim yazacak? kim toparlayacak bunca seyi. aklimda o kdr sey var ki yine ama bilgilerim tam degil.
disipline ihtiyacimiz var, sevgiye ihtiyacimiz var, schedule a, amaca ihtiyacimiz var.
dogru olmaya, kibar olmaya, karsilik beklemeden bi seyler yapmaya ihtiyacimiz var. su an dunyamiz bize bunun tersini anlatiyor. hayir ilgi aptali olmalisin, degerli olmalisin ve herkes seni begenmeli diyor.
herkes birbirine kiyak yapiyor ve bunlari not ediyorlar. boyle yuruyor her sey. ne aci
