08 Şubat 2020, Cumartesi
saat: 15:45
Bir sorun yaşadığında durup tamamen dışarıdan bakıp objektif yorumlayamamak, en kötüsü de haksızsan eğer haksız olduğunu duymaya tahammül edememek ne kötü bir şey. İlişkilerin en zor yanı bu bence. Her türlü ilişkinin en zor yanı.
Asıl sorun şu ki hayatımdan memnun değilim ve başkalarına özenmek beni mutsuz eden en büyük şey. Keşke kendi kendine sürekli mutlu olabilen ve halinden hiç yakınmayan biri olsaydım. Bence bunu yapabilmek için elimden geleni yapıyorum zaten ama en küçük şikayetim büyük bir soruna dönüşüyor. Bir anda anlayışsız bir insan olduğum söyleniyor ve telafisi mümkün olmaz bir duruma geliyor. Bu kadar uzun süre hiçbir beklentimin olmaması ve her şeye uyum sağlayıp beklemem neden bir anlayış olarak görülmüyor anlamıyorum. Hele de daha ne kadar bekleyeceğim belli değilken. Sıkıldım.
İşimden çok bunaldım. Sürekli kendime ne yapıyorum diye soruyorum ve kendimi yetersiz hissediyorum. İnsanlarla uğraşmak gerçekten çok ama çok zor. İnsanların bana bir şeyler önermesi ya da yapmamı beklemesi artık canımı çok sıkmaya başladı. Ama herhangi bir şeyden şikayet etmemeye kararlıyım bundan sonra. Gerçekten ne olursa olsun. Artık gerçekten sıkıldım. Ne olacaksa olsun.
Burası hala iyi ki var. Artık şikayetlerimi buraya bildireceğim.
