30 Mart 2020, Pazartesi
saat: 10:43
18.gün
Pandemi günlüğü:
Merhaba dünyam, hayatında kendi iradenle yalnız kalıp rutin bir hayatı tercih etmekle zorunlu kalmak arasındaki farkı tecrübe etme fırsatım oldu.
Hayatla mücadele son gaz devam ama dünya karmaşası tamamen durdu ve tek değilsin tüm dünya insanları dahil buna. Yalnız olmadığını bilmek güzel bir şey mi bilmiyorum.
Eskiden yaptığım şeylerin hiç birini yapasım gelmiyor;
Kitap okumak
Çocuklarla oyun oynamak
Ders çalışmak çalıştırmak
Yeni dil öğrenmeye devam etmek
Yeni tarifler denemek vs...
Tek yaptığım şeyler, duş almak ev temizlemek yemek yapmak toplamak be zamanın nasıl geçtiğini kestirememek
Boşlukta gibiyim
İç dünyamla bağlantım kesilmiş gibi
Evrende boşlukta kaybolmuş gibiyim
Oysaki en kendimde olmam gereken zamanlar olması gerekmiyor mu
Gerekmiyor demek ki
Ya da otomatik pilot beni bu risk döneminde koruyor olabilir
Eşim yurtdışında ve gelemedi
Biz gidemedik
O orda yalnız ve evden çalışıyor
Biz burda köye gitme mücadelesi veriyoruz
İzmirden Ankara'ya izole bir şekilde geldik
Duruma göre de köye gideceğiz
Çok uzak ve çok soğuk konfor alanımızı terketmek istemiyorum
Ama konforlu muyuz onu da bilmiyorum
Uyku düzenim ve günlük su ve çay ihtiyaçlarım sekteye uğrasın istemiyorum bağışıklığım bana çok lazım bu sıra
Çocuklar ahh çocuklar ben 34 yaşımda pandemi nedir yeni öğrendim ve tecrübe ediyorum siz daha 7-8...
Geçen gün : "hayatta herşey olabilir ve ben hiç birine hazırlıklı değilim" derken hatırlıyorum kendimi
Ve çok acımasız yerden geldi bu meret
Annem duygularımın çok törpülendiğini söylüyor
Kızımın kolu kırıldı onun gibi ağlamadım
Selalar okurken ya da her gün ölüm haberleri alırken onun gibi ağlamadım
Sadece evde kaldım ve herkesin menfi yararı için psikolojimi sağlam tutmaya çalıştım
Bence ben risk yönetiyorum bazıları sadece dramdan trajediden besleniyor
Bu da bir tercih meselesi sanırım
Duyguların en babası;Güçlü olmaksa bence şuan 'evde' hiç birşey yokmuş gibi yaşamak pandemiye rağmen...
Ormana gidip huzurlu alanımda saatlerce uzanıp güneş süzmelerini ağaç hışırtılarını ve kuş seslerini dinlemek istiyorum
Bekle beni Sarıkamış ormanım az kaldı geliyorum...
