30 Mart 2020, Pazartesi
saat: 15:03
Survivor izlemeyeceğim. Koşullar ne olursa olsun. Ona tutulunca zaten yavaş akan zaman iyice yapış yapış bir hal alıyor.
Dün annem, babam, kardeşim teyzem ve kuzenlerimle Zoom yaptık.
İki aile Amerika'da üç aile Türkiye'de ve ben Berlin'deyim.
Ben'in tüm ailesi İngiltere'de. Annesi 84 yaşında ve ablası doktor.
Türkiyedekilerin yaş ortalaması 70.
Hepsi sigara içiyor.
Hepsi tansiyon hastası.
Babam 86 yaşında.
Kuzenler, bir şekilde tüm aileyi son kez bu ekranlarda bir arada gördüğümüzü biliyorduk.
Yine de çok güldük, kimse Corona'dan bahsetmedi. Tüm yaşlıların aslında zorda kalsalar zoom gibi bir uygulamayı yapabilecek teknolojik kapasitede olmaları da bizi memnun etti.
Ağlamamak için her gün ağır makyaj yapıyorum.
Ağlamanın üzerimde rahatlatıcı değil, kabullenişçi bir etkisi olduğunu biliyor ve onu geri gönderiyorum. En son overdose olduktan sonra ağlamıştım o da vücudumdaki amfetamini atmaya ve işleri iyice çıkmaza sürüklemeye yaradı.
Boynumdaki ağrı artık sezeryan izim gibi benimle uyanıyor benimle uyuyor.
Kamburum çıkıyor.
Her gün hem şükür hem diğer güne bağlanırken berbat bir korkuyla bitiyor.
Kimse uyumuyor.
Evlerimizde gece ve gündüz eşitlenmiyor.
Dün Armin'e boredom tüte yaptım. İçine 30 tane şey-aktivite koydum. Canı sıkıldıkça açabilir. Spor challenge çekti ve hiperaktif oğlum az hareket etsin diye boynumu daha çok kırdım.
İşe yaradı. Armin mekikler, şınavlar çekti.
5 Euro kazandı. 5 Euroyu denkleştiremeyince önemli değil Mimi dedi. Söz önemlidir Armin dedim.
Türk parası buldum pasaportumun yanında. 100 lira attım kumbarasına dedim üstü kalsın.
Güreşi bırakmak istediğini söyldi. Kabul ettik.
Güreş mi kaldı.
Dün Armin'in Kitadan arkadaşlarıyla da zoom yaptık. Armin bir anda tüm küçük çocuklara hepimiz virüsten öleceğiz ve fucking Santa Klaus is not real dedi.
Hemen zoomdan çıktık.
Ofisteyim. Niyetim yazı, Necmi vs...Akşama hamburger yapacağım. Sabah Özgıda'ya gittim. Hamburger helal olacak.
