30 Mart 2020, Pazartesi
saat: 18:50
Kendimi bazen düşerken buluyorum
Bir bosluk
Bir yokluk
Bir anlamsızlık
Karanlık bir zaman
Beni oradan ne cıkarır
Kendi gerçeğiyle başbaşa kalmış ve dehşete üzüntüye kapılmış bir şekilde ağlamaklı oluyorum
Bazen ağlıyorum da
Beni o yoksun bırakılmış yerden kim kurtarır
O gerçek beni kahrederken beni oradan hangi başka bir gerçek kurtarır
Insana en lazım olan şey;
Hazırlıksız
Umutsuz
Ve muhtaç iken
Yüz kaslarımızı değil ruh kaslarımızı güldürecek bir gerçeklik .
Sanrılardan uzak...
🦊
