24 Eylül 2020, Perşembe
saat: 20:16
Aylar girdi araya, ne olağan dışı seyler yaşandı bu arada. Yine yatağımda yine gözyaşlarımda yazmak değişmedi sadece. Sığınacak konuşacak birini aradım günce. Bulamadım. Üzgünüm, kırgın, haksız, kızgın... Ama elimden hiç bir şey gelmiyor. Düzeltmek için ya da en azından onarmak için. Öyle derin ki yaram, öyle yalnızım ki bu konuda. Beni anlamaya çalışsan tek kişiyi de kaybettim. Yok... beni çaresizliğimle başbaşa bıraktı sonunda. Biliyordum, bu birikimlere dayanamayacağımızı ve eninde sonunda bu noktada duruyor olacağımızı da. Ben de vazgeçmek istiyorum artık. Ben de önemsememek bu kadar. Ben de başka hayatlar kurulabileceğine inanmak istiyorum. Neden yapamıyorum ?
