11 Nisan 2021, Cumartesi
saat: 01:51
Sen aramızdan ayrılalı bugün tam dört ay oldu dayıcığım. Hala derinlemesine düşünüp gerçekle yüzleşmek istemediğim, özellikle düşünmemeye çalıştığım hafızamın derinliklerine attığım bir konu.
Ama bugün bundan konuşmayacağım.
Bugün her insanın yapmış olduğu gibi benim de yaptığım, sanki hep bir arada olacakmışız gibi duygularımı kendime sakladığım bir konudan bahsetmek istiyorum.
Senin ne kadar mükemmel bir dayı olduğun bunu ötesinde ne kadar eşsiz bir insan olduğun tabi ki...
Kendimi bildiğim andan beri bir çok anımda sen vardın, hatırlayamadıklarımda da...
Bebeklik, çocukluk, ergenlik, gençlik, yetişkinlik...
Hiç ayrı kalmadık, küskün kalamadık.
Dert ortağı olduk, eğlendik, gezdik, dedikodu yaptık, Ankara'nın, Antalya'nın altını üstüne getirdik...
Bana bu kadar güzel anılar bıraktığın için, bir 'dayı'dan çok fazlası olduğu için, akrabalar ile ilgili olan bütün tabuları yıkıp kimseye benzemediğin, içten, sevecen, dost, güvenilir olduğun için, cömertliğin sadece parayla olmadığını bilip bunu yaşattığın için, 34 yaşında olmama rağmen beni hala ilk gün ki gibi sevdiğin, ilk göz ağrım, bebeğim diye sevdiğin, seslendiğin, bu kadar sevilmenin ne kadar mükemmel olduğunu hissettirdiğin için, aramıza mesefaler koymadığın, dokunmatik bir sevgiyi benimsediğin ve seni ne kadar çok sevdiğimi her fırsatta söyleme imkanını bana verdiğin için sana çok teşekkür ederim benim biricik dayım.
Kalbimin en güzel yerindesin, seni çok seviyorum.
9 Nisan 2021
