25 Temmuz 2021, Cumartesi
saat: 06:14
Eşzamanlı monologlar bazen diyalog gibi olabilir ya iste öyle biseydi. Hem kendimle konuşur gibi rahat ama bi yandan da inanılmaz rahatsız edici. Beyindeşen ya da beyineşeleyen daha yerinde sanki iste oyle cumleler debeleşen duygular tam anlamıyla. Tirmayalan bi yani da var sanki şimdi düşününce. Bazen boyle bi yerinin içi kaşınır gibi olur ya onu bilirsin nerde olduğunu hissedersin bulup tırmalamaya calisirsin rahatlatmak icin ama dıştan sadece derini yolarsın boş yere o kaşıntı hic hafiflemez bile ordan gitmez boşuna yolarsın kendini fln. Heh aynı bunun gibi bi his işte.
Biliyoruz tam olarak nerde o sorun hissediyoruz rahatlatmak istiyoruz bunun icin de kendimizce çabalıyoruz evet ama yo gitmiyor! Neden ulan iste boyle yapiyorum ya neden hala o zaman bitmiyor gitmiyor diye sorup asla cevap bulamadigin bişey. Tek cevap bulamayanin ben olmadığımı da biliyorum görüyorum karşımda. Ama pek bisey ifade etmiyor yine de.
Bi gün geçerse ve eger su anki tüm düşüncelerim
Sanki hic bana ait olmamış gibi yabancı gelirse bana iste o gün bu günden bi arpa boyu uzak bi gün olacak! Ha tam aksi olursa da bu günü yine yeniden hatırlarım.. evet şimdiki kararım böyle. Baya da mantikli geldi oluur boyle olsun tamam.
Ya sonra olur da okursam ya ben nolmuş ta bunları sacmalamisim diyip unutursam unutur muyum ki ya bilemedim şimdi pff. Kayıtlara geçirmekten bile korkmuşum belli ki yazarsam da yazının lanetine de inanırım cunku.
O zaman kendime not : dogdugum yerde yeniden doğmayı beklerken saçmalanmıştır!
