26 Temmuz 2021, Pazartesi
saat: 15:41
Psikoloğum anneme göndermeyeceğim bir mektup yazmamı istemişti geçmiş ile ilgili olanların beni nasıl etkilediği ile ilgili. Sanırım derdim ki keşke biraz daha farkında olsaydın hayatında birileri sana manipulasyon yaptığı zaman. Keşke verilen düşünceleri olduğu gibi kabul etmeyip protesto etseydin eski bakış açılarını. Keşke ailene karşı babana karşı daha kızgın olsaydın onların sana yaptıklarını yargılayıp onları kolay kolay kabul etmeseydin bir daha. Keşke sana karşı yapılan yanlışları affetmeseydin belki o zaman bize karşı yapılan yanlışlarda da daha koruyucu olurdun. Keşke sırf ailenden ve yakınından olduğu için sevmek mecburiyetinde hissetmeseydin bazen hayatından çıkartabilseydin veya yüreğinden uzaklaştırabilseydin bazı kişileri. Bazen sert çizgiler çekmeden de hayatından silmeden de bazı insanları yüreğinden kalbinden uzaklaştırıp yabancılaştırabilirsin kendine. Ve onun yerine başka insanları kabul edebilir sevebilirsin. Keske o kişi için de böyle yapsaydın , onun ne kadar yararı olduğu kadar o kadar da zararı olduğunu , çocuklarına da zararı olduğunu görebilseydin. Ne kadar olgunlaştırsa bile acı çektirdiğinin farkına varabilseydin. İki çocuğunda belli ettiler sana problem yaşadıklarını ama sen dur bir saniye deyip uyanmadın ayıklamadın zararlı bitkileri uzaklaştırmadın , mesafe koydurtmadın çünkü hep korktun. Yalnız kalmaktan korktun dikenli güllere sarıldın bizleri de sarmaladın. Halbu ki yalnız kalmak asla o kadar kötü olmadı.... Sanırım bunları söylerdim anneme geçmiş ile ilgili... Bugun bana psikoloğun verdiği cümle kendine önem ver , herşeyden çok kendine değer ver bir başkası ile birlikteyken kendini önceliğe koy. Çıktığım adamın da söylediği ve beni sakinleştiren kelime de senin hatan değildi, bunlar sana ait yaralar değil bir başkasının yükleri demesiydi... Öğreniyorum , öğrenmeye çalışıyorum... Eksiklerimi değiştirmek istiyorum. Şimdi su almaya gideceğim...
saat: 03:46
hissedemeceğim kadar çok yemek yiyip, derinleşemeyecek kadar nefesimden uzak kaldım,, Kaçabildim mi, uzaklaşabildim mi o benin sorunlu hallerinden... Kendini bu kadar çok sevmiyorsun ki kim neden seni sevsin. Kendinden ölesine kaçmak istiyorsun seni görebilecek herkesten kaçmak istiyorsun .Öfke ile herkesi kendinden uzaklaştırıp kuytulara ve mağaralara saklanıyorsun. Neden hayattan kaçarsın ey gönül sen neyi ister neyi bekler durursun... Zaman ah zaman , öyle oynar ki benimle, dans eder gölgelerde hayallerin içinden geçip gider dans eder, perdelerin içinden geçer gider , hayal meyal bir görünür bir görünmez hatıralar ile zihnim ile öyle oynar o zaman... Ah zaman hem ilaç hem zehir, onu dost sahiplenene , zamana sarılıp onunla birlikte yürüyene bir de dost olur o... Peki ya derinlik, ya senin derinliğin nerede, nerede bulursun kendini ,derinliğini, sevgini , hayata gelme amacını, hergün yeniden doğma amacını, neden uyuduğunu ve neden uyandığını bilirmisin ey ruh? Dışarıda olan tüm güzellikler ve çirkinlikler vardır ancak sen de varsan herşey vardır, fakat hissizlik tüm uçların orta yola gelmesi tüm renklerin tek renk olması gibi, kokusuzluk, tatsızlık, sen yoksan renklerde yok su hayatın... Kendini geri getir, çeşit çeşit renklerin olsun hayatının....
