14 Eylül 2021, Salı
saat: 16:11
tam 35 yaşındayım günlük. ferhan şensoy'un tam 70 yaşında öldüğü yılda tam 35 yaşındayım.
nasıl oluyor insanların özellikle erkeklerin orta yaş bunalımı bilmiyorum. galiba en az bir 10 sene daha var buna. biyolojik bir durum mu yoksa steril çağımızda yetişen pembe götlü erkek sendromu mu bilmiyorum. yalnız hiçbir şekilde sormadığım sorularım olduğundan eminim. bu dünyaya neden geldim? bir amacım var mı? bir miras bırakmalıyım demi? bırakmazsam bir yanım eksik gitmez miyim?..gibi.
herhangi bir amacım yok, belli uğraşlarım var elbette. kafamda idealize ettiğim bir yaşam biçimi var. elde etmek için çeşitli yolları deniyorum ama şunu da biliyorum elde ettiğim zaman şimdiki kadar önemi kalmayacak. farkında olmak her zaman sıkıntılı bir şey olmak zorunda değil.yavaş yavaş olması gerekene doğru tembel adımlarla ilerliyorum.
dünyanın geleceği hakkındaki endişelerimi bir çırpıda defedecek kafaya ulaştığımı sanıyorum. benden sonrası tufan diyerek tüm sorumluluğu üstümden atacak umarsızlığa eriştim. türkiye'nin ve dünyanın ne kadar vahim durumda olduğu ve geleceğe dair hiçbir umudun bulunmadığı benim için kesinlik kazandığından umursayan yerlerim ağrımaz oldu. müthiş kolaylık.
ferhan şensoy'un ölümü kalbimi kırdı bunu belirtmeden geçemeyeceğim. daha iki gün öncesinde adını anmıştım. bu kapasitede düşünür yazar bir insanın bu kadar erken ölmesi olacak iş değil. en az seksen beş yaşar diyordum. ondan olacak kalbimin kırılması. daha kitabı vardı bitirilecek. galatasaraylı, en sevdiğimiz tiyatoracı, agresif çarşambalı abimiz rahmete kavuştu. bir damla yaş süzüldü, boğazım düğümlendi. iş yerinde utanmasam hüngür hüngür ağlayacaktım. bir yandan benimkisi kepazelik. sen kimsin de ferhan şensoy öldü diye üzülebiliyorsun. adam senin yaşadığın gibi on tane hayat yaşamış hayatına neler sığdırmış ama işte zayıflık bu ya üzüldüm. sanki kaybedecek çok şeyi olan adamın ölmesi hiçbir şeyi olmayan adamın ölmesinden zor gibi. gerçekten de öyle midir? ben ferhan şensoy'un ölümüne çok üzüldüm çünkü vaad ettiği çok şey vardı geleceğe dair. bir başkasına üzülür müydüm bilmiyorum. kaybedecek neyi var ki insanın gelecekte yapması muhtemeller dışında?
bilemiyorum günlük. hiç de bilemedim. zaten istediğim kadar dövmem de hala yok.
