07 Kasım 2011, Pazartesi
saat: 15:02
saat: 15:19
kuyruğuyla kavga eden kediler gibiyim bazı günler. içimde bikaç kişi var da hepsi birbiriyle didişirken, diğer biri de bi adım geriden onları izleyip seslerinden yoruluyo ama susturucak hali de yok gibi. baş dönmeli günler, reflülü günler.
adada olmanın psikolojik bi "kısılmışlık hissi" var buraya her geldiğimde hissediyorum.
"günün şarkısı"ymış, peki bakalım.
saat: 16:55
o diil de..
dünyanın umrunda olmayan bi adanın tam ortasındayım. adadayım ama denizi göremiyorum, o derece. işte burda bi otel odasında yalnızım ve hava kararıyo, bi yandan da şu şarkı çalıyo. ben de düşünüyorum işte, olsun bu da güzel.
kıbrıs bizim için çok normalleşmiş bi yer ama aslında şöyle bi an soyutlanıp baktığında çok garabet bi yer burası, ve buralı olmak da öyle. her geldiğimde düşünüp şaşırıyorum buna.
