08 Kasım 2011, Salı
saat: 00:14
Ve akşam sessizliği çöktü yine benim odama. Yukarı komşu bastonuyla vuracak diye sesler kısıldı, hatta kulaklığa geçildi. Bir saat kadar önce dışarı çıktığımdada bu sessizlik vardı dışarıda.
Sanki o dopdolu sokak, bayramda terk edilmiş, yalnız ve sessizliğe bırakılmıştı. Garipsedim, hiç böyle görmemiştim burayı.
Hafif dim bir ışıkta odamda oturup, sigaranın dumanlarını seyrediyorum. Yavaşça uçuşuyor pencereye doğru, orada perde gözüme batıyor. Dışarıdan esen rüzgarla neredeyse odanın tavanına ulaşıcak.
Herşey sanki yavaşlatılmış bir şekilde geçiyor, hatta belkide geçmiyor. Çok bir karamsarım galiba bu akşam, yada depresif. Sebebini aramaya kalkışsam, altından kalkamam yada başarısız olabilirim bir sonuca ulaşma yolunda.
Derken aklıma bir şarkının sözleri takıldı. Hani o an olur ya, şarkının hangi şarkı olduğunu tam çıkaramazsınız, kelime kelime ama mırıldanırsınız. Bir süre mırıldandıktan sonra aklınıza gelir, çok da iyi bildiğiniz bir şarkıdır aslında, şaşırırsınız ben bu şarkıyı niye hemencecik bilemedim diye. Garip.
Sizinle paylaşim istedim;
Queen - Love of my Life
