09 Kasım 2011, Çarşamba
saat: 23:34
iki gün önce amsterdam'dan geldim. ama üzerimde hala büyük bir yorgunluk var. bugün örneğin bütün gün uyudum. halbuki yapmam gereken işlerim var. önemsiz işler. yıkanması gereken bir iki bardak, toplanması gereken bir oda var. ama bütün gün boyunca başımı yorganın altından cıkaramadım. bunda sanırım düzensiz ötesi kullandıgım hormon ilaclarımın da etkisi var. ilk defa vücudumu ve sağlığımı mahfediyorum gibi hissettim. evet artık düzenli kullanıcam, gercekten korktum.
amsterdam beklediğimden iyi geçti. bazı yolculuklar insanı birbirine yaklaştırıyor. ben de bu sefer arto ve erayla ilgili böyle hissettim.
ama bazen bir insan kendini başkasına çok yakın hissettiği halde, karsıdaki böyle hissedemeyebiliyor. yada bir zaman dilimi senin için cok güzel, büyülü geçmişken; karsıdaki için değil.
aslında ben böyle şeylerin karşılıklı oldugunu düşünüyordum, iki kişinin mutluluğu ortaya ancak güzel bir şey çıkarabilirdi. ama artık böyle düşünmüyorum. bu amsterdam'la ilgili değil. daha farklı bir zaman dilimiyle ilgili.
