10 Kasım 2011, Perşembe
saat: 23:18
Oha günce, kendime inanamıyorum. Eskiden olsa siktir et, önce oyunu oyna sonra dersi çalışırsın kafasında oyunun bokunu çıkarıp, yatar uyurdum. Fakat gel gör ki, bu akşam tam zıttı bir şekilde, önce çalışmayı bitireyim, odan sonra nasılsa oynarım dedim oyunu.
Her ne kadar oyunu oynayacak hal ve derman kalmadıysa da bende, bir mutluluk var. Tabi hafif buruk çünkü iki tane fotoğrafçıyla ilgili fotoğraflar piyasada yok, fakat hoca yinede istiyor.
Bu arada beraber çalışalım diyip, bütün bu hazırlığı yapmamın sebebi olan arkadaş İzmir'den dönmüş olsa bile, bir sebepten dolayı meşgul ve telefon açmadı halen bana. Ben aradığımda, ben seni sonra arıcam demişti. Şimdi iyilik te bir yere kadar diyip yatıp uyusam mı? Ona yarınki dersimin iptal olduğunu söylemeden? Yoksa biraz daha bekleyip, arayacak mı diye bakınsam mı?
Oy oy, böyle boş işlere kafa yormak kadar mal birşey yok. Bu arada her ne kadar kendisinden pek hoşlanmasam da (kızların bokunu çıkarıcak derecede onu beğenmesinden dolayı), kendisi aktörlüğünün yanında oldukçada iyi şarkı söylemekte. Akşamları uykudan biraz önce dinlendiğinde kafayı mayıştırabilecek derecede güzel bir şarkı;
Not: Bugün çakmak aldım, 10 defa belki kullandım belki de kullanmadım, çakmak bitmiş durumda. Her ne kadar ucuz da olsa, hafiften sinir bozucu bir durum.
