21 Şubat 2012, Salı
saat: 18:14
bende diyorum içimdeki bu sıkıntının sebei ne diye.yine bikaç berbat gün daha eklendi hafızama.her seferinde artık yorgunluk yerine bıkkınlığa sebep oluyor.artık ona karşı olan sevgim yerine nefret alıyor.aslında insanın en yakınınına karşı böyle şeyler hissetmesi normalmi?gözlerim ağlamaktan şişmiş galiba.okula kocaman gözlerle gittim.ama buradan anladığım şey okul bittiğinde bu şehirde kalmayacağım Allah ın izniyle
