21 Şubat 2012, Salı
saat: 21:44
Mutsuzluk bir icattır.
Otobüs camından bakarken adam niye böyle bir cümle söylemiştir diye düşünüyorum. İçimdekileri tarif edebilmem mümkün; güneşli bir hava; aktarmalı 30 dakika süren otobüs yolculuğu ve ders anlatmak zorunda olmanın isteksizliği. Ardı sıra gelen düşünceler. Ben neden mutsuzum sahi?? Buna cevap vermeden diğerine geçiyorum mutlu olmak için çok sebebim var. Belki de züğürt tesellisi içimdeki ses ne derse desin. Ve belki biraz biraz iyi hissetme hali.
Bu sabah ise zorla açtım gözlerimi yine işe gitmekteki isteksizlik ama kapıdan içeri girerken yerini başta zorlamayla gelen bir neşeye bıraktı.
Ve yine ileri sarma tuşu devrede!
Kaseti bazen gerçekten öyle bir sardırıyoruz ki bozulmaya başlıyor yaşamın ahengi. Evet herşey bu ara üst üste gelmeye başladı ama yavaştan yolunu bulmaya başlıyor yine şükür diyelim..
