24 Şubat 2012, Cuma
saat: 17:26
Ne zamandır, sevgili günlük bugün şunlar oldu şeklinde günce yazmıyorum. Yazamıyorum belki de derinlere inmek hoşuma gitmiyor olsa gerek.
Ki zaten bir gün hakkında ne kadar derine inebilirim ki.
Benim normal bir günüm şu şekilde geçiyor :
Sabah kalktığımda mutlaka kafamda bir şarkı çalıyor olur. O da niye oluyosa anlamıyorum. Bugünün şarkısı nedense Iron Maiden - For the greater good god'dı. Kafamdaki şarkının sözlerini, ya da sözleri olmadı konuşan gitarlar kısmını mırıldanarak işe yürürüm.
İşe geldiğimde benim süper asosyal iş arkadaşlarım, ulan niye iş arkadaşım diyorum ki. Adamlar beni adam yerine koymuyolar ben de onları koymuyorum a.q. o zaman tabirimi altımda çalışan elemanlar olarak değiştiriyorum. Beraber çalıştığım insanlara bir günaydın, karşılık olarak günaydın alabilirsem o günü şanslı hissediyorum nedense... Bugün kesin iyi birşey olacak diye ümitleniyorum o günlerde içten içe...
Ardından, süper sinir bozucu -eskisinden daha sinir bozucu kesinlikle değil- proje yöneticim hesap sormaya başlar. Allahtan işimde başarılı bir adamım ki böyle bir adamın isteklerine karşılık verebiliyorum...
Proje yöneticimden fırsat bulabildiğimde ise 9gag zamanı... Bazen ofiste kendime hakim olamayıp kahkalarla güldüğümü söylüyorlar. meeh. whatever...
Ardından öğle yemeği...
Gün sıkıcı bir gün farkındayım güncem.
"But everyone has a mortgage to pay!" diye bir lafı vardır Nick Naylor 'un Thank Your For Smoking de...
Türkçesi ekmek parası işte napalım kuzum...
Ama bugün enteresan bir şey oldu, beraber çalıştığım çocukların birini azarladım!
Hayatımda hiç kimseyi bu zaman kadar azarlamadım. İçten içten nihahaha güç bende ulan desem de daha üzüldüm. Sonuçta o çocuk daha acemi işin yolunu yordamını bilmiyor. Hevesini baltalamak istemem...
Öyle işte bugünün değişik olayı buydu.
Diğer günler için bu yazdığım günceyi kopyalıp yapıştırabilirim sadece son paragraf hariç... :))
Yapayım mı??? :))
