26 Şubat 2012, Pazar
saat: 12:45
sooo....
Entersan geçen on günün ardından yine evimdeyim ve yine yanlız(!)lık şarkısı çalıyor. Ama yine de eksik kalan yanlarımı doldurdum be yamukcan. Bak, geçen gün ne yazmışım sana;
"Birinin hayatına giresim var ama sıkılmaktan da korkmuyor değilim. O kadar sıkıcı bir hal aldım ki insanlardan sıkılmaya başladığımda, insanların benden çoktan sıkıldığını farkediyorum."
Biliyorum ki ben yaşayacaklarımı. Bu sefer biraz daha yoğun yaşadım o kadar. Ve ilk sıkılan ben olamadım malesef. Gerçi o sözde de insanların benden çoktan sıkılmış olduğundan bahsediyordum.
Şimdi kim bilir kimlesindir. Gerçi kimlerle olabilme ihtimalini de biliyorum ya, neyse. Diyebileceğim şey ise, iyiki yaşamışım bu süreci. Her şeye rağmen güzeldi. Yeni şeyler öğrenmiş oldum, fena mı? Evet çok pozitif düşünüyorum ve belki de kendimi böyle telkin ediyorum ama işin bir tarafı cidden böyle düşünmemi gerektiyor. Öyle eskilerden kalmış acılar yok ki. Sadece hayal kırıklığı.
Tarih tekerrürden ibarettir sözü var ya, cidden çok doğru. Bir de en güzeli tarafı neydi biliyor musun? İlk buluştuğumuz yerde bitmesi. Çok güzel iz bıraktı ve anı defterinde yerini aldı.
Bir kaç zaman sonra da yeni arayışlara gireceğimden hiç şüphem yok. Başlarda unutmak için, sonra heyecanlanmak için, bir süre sonra da yine yanlız(!)lık ve yine aynı döngünün içinde bulmak kendini.
