27 Şubat 2012, Pazartesi
saat: 16:17
Bugün çok enteresan bişiyi hatırladım yüzümde gülümseme oldu...
Biz henüz sevgili olmadan önce, iyi arkadaş olduğumuz zaman dilimi içerisinde...
Once upon a time in the land of Friendship...
Diye başlayan ve mistik bir masal gibi oldu fakındayım güncecim...
Neyse iyi arkadaş olduğumuz zaman diliminde, ben onun önünde otururdu sınıfta ve o benim haberim olmadan kafama ne buluyosa sokuştururdu. Benim anlamadığım şey benim ruhum bile duymadan saçımım içine nasıl o kadar şey sığdırabiliyordu??? Kafamın dolu olduğunu kafamı kaşıyacağım veya kafamı sallayacağım zaman anlayabiliyordum sadece...
O zaman çok sinirleniyodum bu davranışına fakat şu an hatırladığımda mutlu hissettiryor...
Üzerinden o kadar zaman geçmiş ki, insanın artık büyüdüğünü çok acı bir şekilde suratına çarpıyor.
Ve sevgili olduğumuz zaman dilimi içinde bana hazırladığı kahvaltı... Hani çekip çevirmek vardır ya, işte yaptığı tam anlamıyla oydu...
Keşke, o kahvaltıyı, hayatımda hatırladığımda bile gün boyu mutluluk duyacağım bir anıyı yaşamaktansa, onunla arkadaş kalmayı hiç sevgili olmamayı dilerdim.
Şu an ona sevgiilikten çok arkadaş olarak özlem duyuyorum...
