29 Şubat 2012, Çarşamba
saat: 22:11
kedim kendini sevdirmek için şekilden şekle giriyor,tek seferde fazla hırpalayıp bıktırıyorum.hem beni kim sevecek?!
az önce internetten psikolog aradım kendime şöyle ucuzundan,ama internetten doktor mu seçilir azizim diyerek kapattım.
yine iş bana düştü.oturduğun yerden tedavi mis.
o değil de sanırım en çok bu aralar ihtiyaç duyuyorum koruyup sarıp sarmalayacak bir dış güce,anne gibi hani.öyle üç beş günle olacak olsa kolay ama durum daha karmaşık.
hayır arkadaş ne kadar güçlü bir insan imajı verdiysem her dakika istikrarlı olmam beklenir olmuş.
insan olduğum unutulmuş.
insan bu be,hani tepki verir mutlu olduğu zamanlar gibi mutsuz da olabilir,bazen o sabırla üzerlerinde durduğu iki ayak onu taşıyamaz hale gelir.bazen de sapasağlam ama kendini bırakıverse birinin onu tutup kaldıracağını hissetmek ister.
hepsinden öte bu bir kadın.bazen histerik olabilir.sen dokunmayı bilmezsen o öyle bütün gece ağlar da ağlar.
sonra hasta sanılır geçmişine saplantılı.
evet saplantılarım yok değil,bazılarını zaman zaman unutur bile oldum öyle çoklar.
ama bunların hepsi kendimle ilgili onunla ve bununla ilgili asla değil.
sıklıkla,pek çok şehir terketme senaryosu beliriyor kafamda kendiliğinden.bunu hiçbir zaman yapmayacağımı bile bile.sanırım anlık rahatlatıyor aklımı,o an kaçıp gitmiş oluyorum.
oysa nasıl üfürükten çözümler bunlar.
ona da güç lazım.hem nerede o eski körleme cesaret.
fazlasıyla sıkıldım.
her dakikadan.insanlardan,evet birini bile ayırmaksızın tamamından.
inanmıyorum insanların o uyduruk hislerine.
bende his bol,yolda yürüyen herhangi bir adamın bile ayağı takılabilir benim döküp saçtığım hislere öyle bol yani.
inanmak dedim de bak ne geldi aklıma.dün ağlarken farkında olmadan kafamı yukarı kaldırdığımı farkettim,komiğime gitti bende gözlerimi mutfak perdesine diktim.
'ne yaptım ben perde' diye ağlamaya devam ettim.
hani bazen hiç kimseye sığınamazken, her dakika onları izleyip onları anlayan birinin olması fikri hoşlarına gitmiş olmalı.
heh şimdi de yazmaktan sıkıldım bak.anında koptu.
neyse,az da olsa serbest saçmalamak güzeldi.
ara ara ben gelir saçmalarım böyle,sen aldırma.
