07 Mart 2012, Çarşamba
saat: 00:23
Çok kalmayacağım. Aslında uzun uzun anlatmaktı niyetim ama yorgunum, yoruldum.
Yapacaklarımı yazar oldum, unutuyorum. Hiç işim yok aslında fakat çok fazla yoğunum. Saçma bir çelişki, gerçekten bende anlamıyorum.
Çalışmıyorum uzun zamandır. Dershanelerde çalışmayacağım dediğim halde matematik mezunu olduğumdan hala teklifler geliyor. Gelmese daha kötü hissederim herhalde kendimi, daha işe yaramaz.
('Kendi gölgesine basmaya calışan biri gibiyiz' Güzel bir tanım, beni aşıyor olsa da hoşuma gitti söylenmesi bana.)
Aklımdakileri sıraya sokamıyorum. Hasta olanlar, yaşlı olanlar, uzakta olanlar var ailemde bunları düşünerek bir mektup daha yazmayı düşünüyordum. Hayat sürprizlerle dolu ve ölümün sırası yok diye yazacaktım. Ama ne yazarsam yazayım üzülmek, ağlamak da var hayatta ve bunlar yaşam sınavının en zor anlarına tanık olacak durumlar. Birileri bunları yaşayacaksa ve bu sen isen belki de sevinmelisin en güçlü sen olduğun içindir bu tanık oldukların ya da hemen sevinme tüm bunlar herkes için vardır belki de...
Hiç alışık olmadığım bir boşluktayım ya da öyle sanıyorum. kpss çalışmaya çalışıyorum. Yüksek sesle söylemeye korksam da, belki doğru değildir diye, artık sadece kendim için bir il, iş istiyorum.
'Gözlerinin içine bakar, en dibine, sanki tüm benliğini çırılçıplak görebilecek gibi. Öyle hissedersin görebildiğini o anda içinden akan sıvıların nasıl hızlı aktığını. Dudaklarına kilitlenir gözlerin. Tüm benliğini içine çeksin istersin. O hala gözlerindedir sana doğru eğilir. Sıcaklığını hissedersin dilinin, içine çekiyordur seni. O an anlarsın içini ona açtığını ama çok geçtir, ele geçirmiştir tüm benliğini. Son bir telaşla silkelenerek uzaklaşmak istersin ama gücün yetmez, teslim olmuşsundur bir kere sen de kapılıp gidersin içine, dilin değer diline... Her şey bittiğin de bir bakmışsın bomboşsun, etrafa saçmış tüm benliğini, toplamaya çalışırsın, koyarsın yerine fakat eskisi gibi olmaz, olmaz...'
Bakalım dursun belki ileride uzatır kullanırız.
Bugünlerde daha yabancıyım kendime. Eski ben kimdim? Sen de tanımıyorsun. 'Hiç değişmedin ki sen' diyenler haklı mı acaba? Ben boşa mı caba harcıyorum? Bilmiyorum da ben halimi sevmeye başladım eski veya yeni, iyiyim böyle kendimi tanımaya çalışrak, artık şikayet yok yani umarım...
Ders falan çalışayım. Bugün deneme yapmaya da başladım. Çok parlak sonuçlar değil ama seneye kıytırık bir memur olurum inşallah. Bir gün bunun için çabalayacaksın deseler inanmazdım ama birileri işe yarıyor olmamı çok istiyorlar. o zaman kendi ayaklarım üzerinde dura bildiğimi görüp mutlu olacaklar. Ben ne olacağım? Herhalde ben de mutlu...
