11 Mart 2012, Pazar
saat: 10:48
Pazar sabahına uyanmayalı epey zaman olmuştu. Pazar günleri ders vermeye başladığımdan beri. Mükemmele yakın bir kahvaltı; şimdi hastalığın eşiğinde ıhlamur takviyesi. Son 70 gün içinde 2 kere taşınma olayı yaşayacağım. Toplanmaya kitaplarımdan başladım ve koliyi taşıyacak olan şanslı kişi kulaklarımı epey çınlatacak sanırım. Atılmak üzere bir sürü eşya biriktirmişim zamanında. İşime yaramayan ne varsa atacağım.
Havalar ısınsa artık üşümekten bile sıkıldım. beynim parçaları birleştirilmemiş puzzle gibi. Havada boşlukta asılı kalan görüntüler oluyor bazen ona yakın hiç bir parça bulamıyorum.
*Meslekte dönüştüğüm insandan hoşlanmıyorum.
** Bütün yazı İstanbul'dan uzakta tatil yaparak ve yalın ayak geçirmek istiyorum.
*** ve herşey askıda kalıyor; sanki hep bişeyler eksik ve olumsuz olacak gibi.. düşüncemi değiştirebilmemin tek yolu elimde somut veri olması. Belki 1 ay içerisinde her şey yoluna girerse yeniden kendimi mutlu hissedebilirim..
Kapı kapalı kalabilir..
