19 Ağustos 2013, Pazartesi
saat: 01:13
Geçen sene bu tarihte ve bu saatlerde Kuşadası'na doğru yoldaydim. Ramazan bitmişti ve bayramın 1. günü olmuştu... Gündüz babamı hastaneye kaldırmıştık böyle bir duyguyu o gün otobüste öğrendim yarımdan fazlası ardımda kalmıştı sanki böyle bir durumda hiç sağlıklı düşünemiyor insan ne yaptığını bilemiyor...
gitmek istemedim ama istemekle olmuyor iste kader bu... Babam hastanede yatıyor ve ben oğlu tatile çıkıyor fakat her ne hikmetse gitmek için sorduğum herkes git diyor doktoru bile...
Yolda babam aklımda ve ben öyle bir sıkılıyorum ki anlatamam saçma bir mesaj atıyorum insanın birine o kadar ne yapacağımı bilmez durumdayım aslında sevgime ilgime hoşgörüme laik olmayan bir insan olduğunu anlamak zor değilmiş ama bilemiyorsunuz ise bazen...
Bugün de şehir dışındayım babamdan ve ailemden uzakta. Fakat içim o günkü kadar sıkılmıyor ve etrafim da öyle bir insan var li varlığı beni çok mutlu ediyor. Şu an ki üzüntüm onun varlığı ile hafifliyor sanki....
Babamı bırakıp gittiğim güne yani 18 ağustosa lanet ettim ama gereksiz olduğunu düşünüyorum artık hiç bir şey degismeyecek çünkü...
Sevdiklerinize çok iyi bakın çünkü bir sonra ki görüşünüz yıkama masasının üzerinde olabilir...
