19 Ağustos 2013, Pazartesi
saat: 16:02
Beni, iki yıl aradan sonra ilk kez görüyordu.
En son gördüğünde, üç yıllık bi ilişkisi vardı. Yanıma her koştuğunda ben orda değil burda olmak istiyorum minvalinde konuşup hatasını onaylayacak tek bir söz bekliyordu. Bense hava soğuk ama güzel diyordum. Yalan değil. Soğuktu ama güzeldi. Son konuşmamızda hayatının kaydığından, bana doğru yuvarlandığından falan söz etti. Bana bi şey söyle dedi. “Hayat bu, olur öyle, sahip olduklarına sarıl, toparlarsın” dedim. Bi daha aramadı.
İki yıl sonra görüştüğümüzde, o sevgilisinden ayrılmış, bense benden hiç beklenmeyen bi performansla aşık olmuştum. Bi ara çok üzülmüştüm ama şimdi iyiydim, çok seviyordum, sonu kötü olacaktı ama razıydım.
Nesi vardı da bu kadar sevdin? Ben senin birini sevebileceğine hiç ihtimal veremiyorum dedi. Hiçbir şeyi yok, belki ondandır deyip, upuzun tüylü kediyi kucağıma aldım. Kaç dakika geçti bilmiyorum, o beni mi izledi, içkisini mi içti, telefonuyla mı ilgilendi haberim yok, sevgilinle de bu kediyle ilgilendiğin kadar ilgileniyorsan, eminim seni çok seviyodur, benim yüzüme bile bakmıyorsun dedi. Gülümsedim.
Ben her kimle o kadar ilgilensem, o beni bir o kadar sevmeyecekti. O bunu hiç öğrenemedi.
