20 Ağustos 2013, Salı
saat: 23:25
gün..
kısa cümlelerle günü kotarma çabası.
gün kotarılacak bir şey midir ki?
sapla samanı karıştırır bazen insan, gün gündüz olsa dahi.
güne gizlendiğini düşünse de öylece kabak gibi ortadadır aslında.
bir el, bir bakış, bir gülüş yakalayıverir en cılız yerinden.
gün lütfen'dir, lütfenlik'tir. lütfen lütuftan gelir. ama en lütufsuzudur cinsinin. cinsilâtifle karıştırmayın.
gün zahter kokusudur. ağırdır... birini yıllarca bekleyip de kavuşamadan irtihal eyleyen bir ölü kadar, onun kokusu kadar ağırdır.
gün o'nsuzluktur.
o'nun seni görmezden gelmesine katlanmaktır.
yaşarmış gibi yapılırsa güne katlanılır.
gün gecenin en azılı dostudur.
-Çamaşırları toplayıp balkonun kenarına koydum, gördün mü?
-Ben onları geçen gece makineden ıslak çıkardığım çamaşırlar sandımdı.
-Gündüz astım, kurudular, topladım bile.
-Günebakan balkonun kenarında öylece kalsalardı da kurumazlar mıydı biraz?
-Nasıl kokardı bir bilsen...
