21 Ağustos 2013, Çarşamba
saat: 23:30
Selam günce
Yalnızlığımın tavan yaptığı bir gece daha sendeyim.Her insanın olduğu kadar bende de bir bencillik var tabi ki.Yalnızlığım beni terkettiği zamanlarda bende seni hatırlamıyorum.Ama sonra yalnızlığım yine bana gelince anlatacak kimsem olmadığı için hemen aklıma geliyorsun. İnsanoğlunun nankör yüzüyüm birazda , en azından bu gecelik.
Evet yalnızlığımın tavan yaptığı bu gece dedim. Bu gece kendimi her zamankinden çok çaresiz,yalnız,alıngan,kırılgan ve ağlak hissediyorum.Ağlamak bana iyi geliyor ama. Senin dışında sığındığım diğer limanım da göz yaşlarım. Onlara da en bencil halime büründüğümde sığınıyorum.
Sanırım regl olacağım.Onun vermiş olduğu aylık duygusal sendromumu yaşıyorum biraz. Birazda yine bu aralar iç dünyam çok karışık.Kendimi hiç bir yere ait hissedememe gibi bir durum oluştu son zamanlarda.Hala kendimle ilgili bir planım yok..Olmuyor da. Bir gün bunu gerçekten sorun haline getirebileceğimi hiç düşünmemiştim. Zaten hep düşünmediğim şeyler geliyor başıma. Mesela babama benzemeyi de hiç düşünmemiştim. Ama ona o kadar çok benziyorum ki. Allahım neyse düşünmek istemiyorum. Bu aralar babamla da aram yok en doğalından. Çok kızıyorum ona. Sonra geçiyor tabi ama kızıyorum işte. Kendime de kızıyorum. Arkadaşlarıma , kardeşime, işyerime , patronuma , köşe başında kuruyemişçi dükkanı olan sapık adama , minibüsü tıka basa dolduran şoföre ve daha şu an anımsayamadığım bir çok şeye. Bazen hayatım sadece kızgınlıklarım ve kırgınlıklarımdan ibaretmiş gibi geliyor. Ve ben kötü şeyleri anımsamak istemiyorum. Kızmak kırılmak da istemiyorum. Ama beni anlamayanlara da tahammül edemiyorum. İyi biriymişim gibi hissediyorum. Ama iyi miyim kötü müyüm bilmiyorum. Kendimle ilgili onu da bilmiyorum. Bazılarına çok nefret doluyum. Bunu da yapmak istemiyorum. Ama bazı şeyler elimde değil. Engel olamıyorum.. Ama engel olmak istiyorum.
Kafamdaki kelimeleri de toparlayamıyorum.Daha yazmak hep yazmak çok yazmak istiyorum. Kafam bu şekilde boşalsın istiyorum. Ama olmuyor. İşte böyle cezalandırılıyorum bende. Sanırım böyle acı çeke çeke de gebericem.
Bu akşam sağlam ağladım. Yalan yok bir rahatlama geldi. Bu akşam akıttığım göz yaşlarımı; 9 gün sonra gelecek 25.yaşıma , hayatımdan tek celsede çıkardığım insanlara, babama, gözyaşlarımı gördüğü halde bu gece tepkisiz kalmayı tercih ederek götünü bana çevirerek uyuyan kardeşime, beni yarın sabahın 6 sında ayağa dikecek kapitalist düzene, nefretlerime,garanti bankasına,kredi ve yurtlar kurumuna,Allahın belası gerzek Onur'a, ve makarnaya ithaf ediyorum.
Şimdi bir makarna olsa çok güzel yerdim. Ben sinirlenince ve ağlayınca çok acıkıyorum.
