25 Ağustos 2013, Pazar
saat: 01:41
Erkan ogur dinlemek ile ilgili birşeyler yazmak istiyorum.
Erkan ogur dinlemek çok garip bir his yaratıyor bende. Herseyden herkesten farklı bir duygu. Sanki yasamak gibi aslında çokça ölmek gibi. Daha dogrusu yükselip hayattan yukarıdan bakmak gibi. Sanki oluyorsun ve sonra yukarıdan bakıyorsun hayata,yaşantına,acılarına... Çok acitiyor bu bir gercek.
Yukarıdan bakıyorsun dedim ya aslında kulağa geldigi kadar da dingin degil. Aslında dingin ama acitici bir dinginlik. Yaralıyor. Yaralamıyor yaraları desiyor. Daha çok dibe vurmanı sağlıyor.
Dibte miyiz acaba? Dip nedir? Neyin dibindeyiz? Yoksa bütün bunlar simariklik belki de. Belki de hep duygularımızı küçük görmek bu yaptığımız.
Ne istiyorum? Ne istemiyorum? İstediğim şeyi gercekten istiyor muyum yoksa kendime itiraf edemediğim seyler mı var?
Hic birşeyin düzenli olarak rayına girmemesi aslında herseyin rayında gittiğinin göstergesi midir? Sıkıntılar rayında gidiyor en azından. Hayatta hic birsey düzgün gitmiyor diyemeyiz bu durumda. Düzenli acı çektiğimizi kim inkar edebilir? Demek ki aslında hersey bakış acisi ile alakalı. Hangi pencereden baktığına gore degisiyor demek ki olaylar. Aslında hersey yanılsama ise niye acı çekiyoruz? Acı ne demek? Acılar niye var? Gercekten acı çekiyor muyuz? Acı çekmek ne ise yarar? Sonunda bizi değiştirdiği aşikar. Değişmek gerekiyor. Peki niçin değişiyoruz? Niye biz olduğumuz icin kabul görmüyoruz?
Tek bur gercek var. Acılar gerçek.
