04 Ocak 2014, Cumartesi
saat: 05:24
Ben bir mutlu oldum ki sormayın. Twitter'a yazmış bugün : "Sanma ki ben acı çekmiyorum. Sadece senden daha iyi dayanıyorum ve yazmak bana göre değil." Ah kalasım benim ya odunum öküzüm. Bilmez miyim ben yazamadığını? Ama bunları yazdın işte. Demek ki senin de üzüldüğünü bilmemi istiyorsun. Noldu seni unutcam diye mi korktun akıllım? Yok unutmadım daha. Deli gibi özlüyorum hatta. Ama sana bir sır veriyim de öyle sağlamda sanma kendini. Ben idare ediyorum. Sana olan sevgimin bitmesi bir yara almasına bakıyor. Bu yarayı ben de açabilirim, sen de. Kendim nasıl yapıyorum? Şöyle ki: Hayatıma biri girse, sana ihanet etmiş gibi hissedicem (aslında ayrı olduğumuzdan ihanet etmiş olmuyorum elbette) ve ihanet ediyorsam bu sevgiye inancım, dolayısıyla da sevgim bitmiştir dicem ve biticek. Sen benim umutlarımı geçen akşam yok ettin ve ben seni beklemeyi bıraktım. Bunu da böyle bilesin. Kafanı da taşlara vurasın. Unutama beni inşallah!
