05 Ocak 2014, Pazar
saat: 03:57
ben bu gidişlerimin ta hımmınaa koyayım. son 6 saatimdeki o aptal gitme modumdan nefret ediyorum. agzıyla zoraki gülümseyen, gözleri etrafını takip ediyor görünse de boş boş bakan, daha gitmeden döneceği günü hayal eden zihnine mecbur, sigaradan çektiği her fırta tonlarca sövgüyü susan, ne kalabilen ne de gidebilen adam modu. bir nevi araf gibi, çok sikimsonik ruh halleri... bavul topladım, gidiyorum yine. belki fastan, belki togodan, belki brezilya ya da arjantinden duyarsın sesimi. yolcudur abbas, keşke bağlasan!
en çok koyan da; çaresizlik içinde gitmeee diye haykıramayıp dolmamak için kendini sıkan bakışlara, gözyaşıyla karşılık vermemek için kendimi tutmak zorunluluğunu benimsemiş olmak galiba. mide bulantım da cabası...
gittim ben. özlesen de özlem, özlemesen de!
