05 Ocak 2014, Pazar
saat: 04:01
Canımı sıkan şeyler olmuştu. Ben yine indirdim gardımı. Üzülmeler, niye böyle oldular, niye insanlar benim onlara değer verdiğim gibi bana değer vermiyorlar falan derken, mutfağa gittim ben. Yeşil çay yaptım, limonlu. Taktım kulaklığımı tsm dinliyorum "kimseye etmem şikayet" filan. Tabi gönül isterdi ki rakı olsun, ama elimizde yeşil çay vardı. Listede gezinmeye başladım, şarkı arıyordum. "Bu ne ola ki" dedim açtım ses dosyasını. Babannemin sesi.... Kalakaldım. Biz babannemi kaybetmeden önce babam onun sesini kaydetmişti biliyordum da, dinleyememiştim. Bilgisayarda duruyordu ve telefonuma nasıl geldiğiyle ilgili hiçbir fikrim yok. Kulaklığımda babannemin bir daha hiç duyamayacağım sesi. Ağla ağla duramadım. Tutuyordum çünkü kendimi. Bir anda dünyevi tüm dertlerimden arındım. Tokat gibi geldi. Sarstı. İyi de oldu. Umarım iyisindir babannem. Unutmam ben seni.
