05 Ocak 2014, Pazar
saat: 13:50
ocağın ilk haftası. öteki rüzgar'ı okudum.zaman zaman heyecandan gözlerim dolarak-zaman zaman koğuştaki seslere inat bir sayfayı 15 dakikada okumak durumunda kalarak-sayfayla didişerek. son on sayfasını bir parka sakladım. sevimli minareli bir camiinin bahçesinde avmlerden artakalmış bir yeşillik topluluğunun arasında.yeniden birleşmek.
yeniden doğmak için ölebilmek. ejderhalarımla savaşmaya geldiğim bir yerde ejderhalar ve büyücüler ve hakikat ormanları hakkında düşler. ötede isviçredeki o gölün kenarındaki evinin penceresinden bakan jung'u da görerek. ve şerminle kurduğum ilişkinin kimi izlerini sayfalar arasında bularak. yani şermini oraya yansıtarak..seri tamamlanıyor. ve sonra.işin ilginci: okuduktan sonra_onu bitirdikten sonra o hafiflikle yolda yürürken sol ayağımdaki ayakkabının tabanının ana gövdesinden çıktığını hayretle farkederek. belli bir zaman geçtikten sonra ayakkabılarımı tamir ettirmek üzere kendimi bir kunduracıda bularak. kızılağacı makosenleri kızılderilileri kimlikbunalımlarını ve kişilik ile ayakkabı arasındaki bağlantıyı düşünerek. tebessümle.
şerminsizliğim geliyor aklıma bazı bazı.ağlıyorum. bir zamanlar şerminle kurduğum ilişkiyi özlüyorum sanırım.bu normal. mahkumiyetim geliyor aklıma.şuradan kurtulamayışım tüm bunlara sinirlenişim. ..belki de sabırla.
şimdi o ayakkabılarla bunları yazıyorum ya hani-aklıma geliyor: bu hikayeyi şermin duysa gülümserdi diyorum.
bahar mezarına gömsünler sizi bahar mezarına gömsünler sizi bahar mezarına gömsünler sizi bahar mezarına gömsünler sizi bahar mezarına gömsünler sizi bahar mezarına gömsünler sizi bahar mezarına gömsünler sizi bahar mezarına gömsünler sizi bahar mezarına gömsünler sizi
