09 Ocak 2014, Perşembe
saat: 11:05
Tv ünitesinin üstüne çıkıp; elindeki pembe çay süzgecini kendine mikrofon yapan oğluşum şarkılar söylüyor.. Mesela "benim annem, güzel annem, beni al kollarına" tabi kendi dilince.. Sonra "korkma sönmez bu şafaakkk" sonra "Türküm; Doğruyum, Çalışkanım.." sonraaa " Türk'ün gemisi kırmızı direkli, içindeki askerler aslaan yürekli.Yunan gemisi mavi direkli içindeki askerler tavşan yürekli" sonraaaa "asker amca, asker amca elinde tabancaaa" ama en kolayı da avazı çıktığınca "aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa" diye şarkı söylemesi :D
Dün akşam ilk kez yanımızda uyudu babasıyla ikimizin ortasında.. O kadar mutlu oluyor ki..Tabi pekte rahat olmuyor.. Çok tatlıydı o minnacık sarı kafasını gıdıma sokup nefes alması offf bebeğim benim.. Ben onunla birlikteyken uyuyamıyorum zaten onu seyretmekten..
Tabi yaptığı yaramazlıkları anlatmakla bitmez. Bir kısmı cam olan yemek masasının üzerinde zıplaması gibi.. Her ne kadar ortalarda bırakmasak da kaşla göz arası bıçağı alıp hepimizi seferber etmesi gibi. Elim; ayağım, nefesim kesiliyor o zaman işte.. Cezamız odasına kapatmak.. Beyimiz camın kenarına koltuğu çekip dışarısını seyrediyor.Korkusu yok ki.. Sonra gidip konuşuyorum, anlatıyorum yanlış yaptığını.. Kucağıma gelip özür diliyor, bir daha yok diyor.. Ama bir zaman sonra başka bir yaramazlıkla gündeme geliyor.. Daha çok küçük anlamıyor hala daha.. En büyük beklentim kreş inşallah o zaman daha da iyi olacak her şey.. Biraz da şımarık sanırım :D evet öyle çünkü ilk çocuk, ilk torun, ilk yeğen.. Özellikle benim tarafımda. Her istediği yapılıyor. Pişman mıyım?? Kesinlikle hayır. O benim gözümün nuru; HERŞEYİM.. Varlığımın nedeni.. Ömrüm.. Ömrüm ona feda olsun.. O kadar işte..
